بر اساس یک الگوریتم از سر تا پا برایتان آسیب های جسمانی را می شمارم که در دو پست بالا آورده خواهد شد.
تو اینرنت گشتی میزدم دیدم خیلی موضو ع استمنا یا همون خود ارضایی را بزرگ کردن و راه های زیادی بیان کرده اند که شاید در آنها گم بشیم
لذا این پست فقط این مطلب را میرسونه که راه کار اصلی چیه ، راه های دیگه یه جورایی بر میگرده به همین دو راه
1- کنترل نگاه
بعضی آ میگن خب موقع خواب این فکرها را دیگه نمیتونیم کنترل کنیم این حرفشون واقعا درسته اما قرار شد ما کوتاه نیاییم پس یه جانشین براش میذاریم مثلا اونقدر خودمون را خسته میکنیم در طول روز که موقع خواب در اندک زمان کوتاهی خوابمون ببره
یا مثلا خودمون را مشغول فکر جذاب دیگه ای که برامون مهمه میکنیم
یاد شهید بزرگوار بخیر
شهید چمران تو کتاب خدا بود وهیچ کس نبود ش میخوندم که وقتی تو آمریکا بود و مشغول تحصیل گاهی شب ها وقتی اینگونه افکار اذیتش میکرده بلند میشده و تو نصفه شب شروع به ورزش تو پارک میکرده
که بعضی آ میگفتن چمران به سرش زده
آری مرد نبرد ، مرد تصمیم وتدبیر است
بچه ها ، رفقا خوبم ،آره میشه منتها باید من و تو بخواهیم و تنبلی نکنیم
منتظر پست های بعدی باشید
همه چیز درست از آنجایی شروع می شود که بلوغش گویند. خیلی گفته اند و شنیده ایم.
اما کسی جز من و تو شاید اینقدر دوران بحرانی آنرا درک نکرده باشد. من و تو در دوران سر نوشت ساز زندگی به عادت زشت استمناء مبتلا شدیم و بدانید و آگاه باشید که این تنها یک بیماری است. پس واگیر است و خطرناک. امّا خوشبختانه قابل درمان و پیشگیری است که اکنون من و تو باید درمان شویم، به امید روزی که ما پیشگیری کنیم برای آیندگان. درمانش یک داروی اساسی بیش ندارد؛ دارویش اینجاست؛ آن، « نگاه » است.
من (ح ـ ر) 5/17 ساله در مقطع ورودی به چهارم دبیرستان هستم، از سال .... مبتلا شدم و حال می فهمم دوست ناباب چیست و دوران بلوغ یعنی چه! ولی من پیروز شدم از این جهت که تسلیم نشدم و نوشتم برای تو، چون من هستم که تو را می فهمم و من هستم که خون دل خوردم از برای زندگی ام که با دستان خودم نابودش می کردم و این تویی که انتخاب می کنی زندگی با ذلت یا عزت را و عزتش خداست و ذلتش ...!
در اوج سقوط تسلیم نشیم ما میتوانیم
انتخاب با شما :
یا
برخورد از نوع شاخ به شاخ یعنی این
برای اینکه تصویر زیر رو درک کنید می تونید این حرکت رو روی بغل دستیتون امتحان کنید
یک خطای دید بی نظیر
1)سال دوم دبیرستان یک استاد داشتیم که گیر داده بود سر امتحان همه باید کراوات بزنند و گفته بود هرکس نزد از نمره امتحانش دو نمره کم میکنه .چمران کروات نزد، استاد دو نمره ازش کم کرد. شد هجده. بالاترین نمره.
2) مى گفتند «چمران همیشه توى محاصره است.» راست مى گفتند. منتها دشمن ما را محاصره نمى کرد. دکتر نقشه اى مى ریخت. مى رفتیم وسط محاصره. محاصره را مى شکستیم و مى آمدیم بیرون.
3) تصمیم گرفتم بروم پیشش، توى چشم هاش نگاه کنم و بگویم «آقا اصلا جبهه مال شما. من مى خوام برگردم.» مگر مى شد؟ یک هفته فکر کردم، تمرین کردم.
فایده نداشت. مثل همیشه، وقتى مى رفتم و سلام مى کردم، انگار که بداند ماجرا چیست، مى گفت «علیک السلام» و ساکت مى ماند.دیگر نمى توانستم یک کمله حرف بزنم.
لبخند مى زد و مى گفت «سید، دو رکعت نماز بخوان درست مى شه.»
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
